Vriendin Marieke tipte me jaren geleden over de beste serie ooit: The West Wing. Ik neem haar tips serieus, want in de tijd dat zij nog mijn eindredactrice was bij de 5-uur Show (voor de oorlog), moest ik van haar vooral ook kijken naar de Shawshank Redemption; inmiddels heb ik die film al zeker zes keer gezien en het einde is nog niet in zicht. Goed: op naar The West Wing. De serie heeft zeven seizoenen gelopen: dus content genoeg, maar waar te vinden? Op Netflix (waar ik toen nog geen abonnement op had) stond-ie niet. Gerard ging op onderzoek uit en vond de hele serie voor een prikkie op Marktplaats en daar gingen we. En inderdaad, mijn Marieke had niets te veel gezegd: het is geweldig! We waren 156 afleveringen te gast in het Witte Huis; Martin Sheen speelde de enorm sympathieke president Josiah Bartlet en Allison Janney de fantastische persvoorlichter C.J. Cregg en het was alsof we zeven seizoenen zelf een beetje de touwtjes in handen hadden in The Oval Office. In de tijd dat Trump nog president was, dacht ik regelmatig: zat Bartlet er nog maar. Of desnoods Martin Sheen zelf. Een geinige bijrol was weggelegd voor Timothy Busfield, als de niet zo knappe, maar wel grappige journalist Danny Concannon (onthoud die naam!). Hij deugde sowieso, want hij viel als een blok voor C.J. en dat zou ik ook doen als ik op vrouwen zou vallen. En Marieke ook, volgens mij. Maar dat is een ander verhaal: dit gaat over de serie en die won de ene award na de andere, dus ik zou zeggen: gaat dat zien!
Toch wil ik het ook even hebben over een andere serie die ik zo mogelijk nog beter vind dan The West Wing en dat is (schrik niet) Little house on the prairie. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar het is zo. Elke aflevering is een speelfilm op zich en speelt zich af in het dorpje Walnut Grove in de Amerikaanse staat Minnesota. We leven mee met de familie Ingalls, met vader Charles die we nog kennen als Little Joe uit Bonanza, moeder Caroline en de dochters Mary (die later blind zou worden in de serie) en Laura, de hoofdpersoon. De familie heeft echt bestaan, dochter Laura werd schrijfster en dankzij haar verhalen weten we nu wat er zoal gebeurde in een Amerikaans gehucht omstreeks 1880. En dat was niet mis hoor! Er mislukt eens een oogst; ma en pa helpen vrienden uit een huwelijkscrisis; als er hommeles is in het dorp vanwege een nieuwe kerkklok die er moet komen, lossen de kinderen het op door samen met een doofstomme ijzergieter een nieuwe te maken; een oude vrouw doet of ze dood is zodat haar kinderen weer eens langs komen voor de begrafenis, dat soort dingen. “Hitch the team”, roept Charles tegen zijn vrouw als hij er snel met de paardenkar vandoor moet om een brave burger in nood te redden. Kortom: we maken wat mee in het wilde westen. Het gaat ook vaak over ziektes, want daar was in die tijd natuurlijk nog niet veel aan te doen. En wat wil nu het toeval? Midden in deze vervelende Coronatijd is de serie weer van stal gehaald en te zien op RTL8. Stipt om half 7 zitten Gerard en ik met het bord op schoot voor een nieuwe aflevering. Gisteren zagen we hoe dokter Baker een uitbraak van vlektyfus te lijf ging. De besmette patienten met hoge koorts werden gekoeld met ijs uit "the icehouse" en de kerk werd ingericht als noodhospitaal. Natuurlijk hielp ook Charles mee om de zieken te verzorgen en al die tijd kon hij niet bij zijn familie zijn vanwege het besmettingsgevaar. Zo is de serie uit 1973 ineens weer actueel. Wij houden van Walnut Grove. Van dokter Baker en van Charles. Het meest houden we van Laura. Wat zou er eigenlijk van haar geworden zijn, hoor ik u vragen. Nou, dat weet ik toevallig, want dat heb ik opgezocht. Melissa Gilbert is nog steeds actrice, ze is nu 56 jaar en ze is onlangs voor de derde keer getrouwd met…… Danny Concannon uit The West Wing. Ahhhh, sprookjes bestaan nog.
